Wprowadzenie

Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was. On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu – bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś – bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie – bo władca tego świata został osądzony. Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz [jeszcze] znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. [J 16, 7-14]

Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. [Dz 2, 1-4]

Kiedy Apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego. Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy więc wkładali na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego. (Dz 8, 14-17)

Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharystią należy do „sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego”, którego jedność powinna być zachowywana. Należy zatem wyjaśniać wiernym, że przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu. Istotnie, „przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej”. (KKK 1285)

Sakrament w parafii

Zgodnie z dekretem biskupa diecezji Krakowskiej, okres przygotowania do Bierzmowania trwa 3 lata i przypada na szkołę gimnazjalną, gdzie w I i II roku gimnazjum młodzież ma uczestniczyć w 20 spotkaniach  (po 10 spotkań na rok) organizowanych przez parafię. W III roku należy uczestniczyć w 25 spotkaniach formacyjnych oraz dodatkowych spotkaniach liturgicznych (mających nauczyć poprawnego zachowania podczas obrzędu udzielenia Sakramentu). Bierzmowanie może odbyć się najwcześniej w III kl. gimnazjum. Powyższe informacje dotyczą systemu szkolnictwa z wyodrębnionym gimnazjum. Osobą odpowiedzialną za formalny i religijny aspekt przygotowania jest ksiądz w każdej parafii. Spotkania formacyjne i liturgiczne odbywają się w salce parafialnej w soboty w godzinach przedpołudniowych.

Świadek bierzmowania winien odznaczać się następującymi przymiotami:

1. jest wystarczająco dojrzały do spełniania tego obowiązku
2. jest wierzącym i praktykującym katolikiem
3. należy do Kościoła katolickiego i przyjął trzy sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego: Chrzest, Bierzmowanie i Eucharystię,
4. nie jest wykluczonym przez prawo od czynności w aktach kościelnych (w dniu Bierzmowania winien przyjąć Komunię św.)

Szafarz bierzmowania

Właściwym szafarzem sakramentu bierzmowania jest biskup. Zwykle on sam udziela tego sakramentu, aby wyraźniej występował jego związek z pierwszym zstąpieniem Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy to Apostołowie napełnieni Duchem Świętym sami przekazywali Go wiernym przez włożenie rąk. Szafarzem nadzwyczajnym może być osoba delegowana przez biskupa – np. ksiądz infułat.